از زبان اساتید

در دوران دانشگاه راجع به مساله حل کردن اساتید ما نظرات گوناگونی داشتند(دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل)استاد پورداد اگه ده تا حرف ازش میشنیدی این بود که:"چی؟!مساله حل کنید مساله مساله!"
استاد دانیالی میگفت لازم نیست تعداد زیادی مساله حل کنید گزینشی انتخاب کنید اما واقعا خودتون حل کنید
استاد رنجبر هم تقریبا نظر آقای دانیالی رو داشتند اما تاکید داشتن که از هر "نوع"مساله چنتا حل کنید تا اگه یه شکل جدیدی دیدین به قول خودشون "نهراسید!" اما لازم نیست از هر فصل 300 تا سؤال حل کنید
استاد ارجمند جناب دکتر طاهریان خاطره ای رو از یک میهمان خارجی شون نقل میکردن که "هر جا میرفتیم هر case ای رو که بهش برخورد میکردیم ایشون فوری چشمی حساب کتاب میکردن و به تحلیل نهایی میرسیدن بسکه مساله حل کرده بود"
خب حرف کدوم استاد درسته؟
اگه جمع بندی منو بخواید میگم حرف همه درسته بسته به اینکه چی مد نظر آدم باشه اما اگه نتیجه "خوب و دلچسب" میخوایم "حتما" باید "زیاد" مساله حل کنیم و در همه اونها بدون کمک گرفتن از حل تمرین ابتدا سعی کنیم مدل کنیم و اگر به نتیجه درست رسیدیم که چه خوب اگه نه از حل تمرین کمک بگیریم.
اگر تعدادی از اساتید میگفتن تعداد زیاد نیاز نیست مساله حل شه چون که ماهایی رو میدیدن که واسه پاسی گرفتن میدویدیم!شب امتحان بخون و حتی بدون حل یک مساله بشین سر جلسه!ببینید واقعا چه نیرویی داریم ما بدون حل مساله پاسی میگرفتیم با اون سؤالای خلاقانه دکتر رنجبر و دانیالی اگه حل کنیم واقعا چی میشه.
پس مساله حل کنید و حتما مدل کنید یاداوری:مراحل مدل کردن
1-شکل بکشید>>با توجه به اطلاعات پیش رو
2-اصول مرتبط گفته شده را پیاده کنید
در این راستا:نترسید(!)،از آهسته جلو رفتن و کند بودن نگران نباشید(این مشکل به مرور کاملا حل میشود)،از حل تمرین فقط وقتی به حال "انفجار" رسیدید کمک بگیرید!.
همگی پیروز باشیم.