مدیریت زمان و مهندسی مکانیک
مدیریت زمان و مهندسی مکانیک

مدیریت زمان و مهندسی مکانیک

قانون بقای انرژی

مدت زیادی بود که امکان نوشتن هیچ مطلبی برام نبود.الان که به دو ماه گذشته فکر می کنم می بینم که چیز زیادی از این مسیر رو به یاد نمیارم. مهم ترین چیزی که از دو ماه گذشته برام باقی مونده موقعیتی هستش که الان بهش رسیدم.
یاد مبحث نیروی پایستار تو فیزیک افتادم.نیرویی که به مسیر کار بستگی نداره بلکه به ابتدا و انتهای مسیر وابسته است؛ به عبارت دیگه کار نیروی پایستار در یک مسیر بسته صفر است
تو دنیای اطراف ما به غیر از اصطکاک و مقاومت هوا عوامل زیادی وجود دارن که نقش نیروهای ناپایستار رو ایفا می کنن. شاید بهترین کار تبدیل این نیروها به نیروی پایستار باشه.نیرو های ناپایستاری که مانع پیشرفت ما میشن. با این دست درازی میشه کارشون رو به صفر تبدیل و تاثیرات منفی شون رو خنثی کرد.
بعد از نیروی پایستار به بحث قانون بقای انرژی می رسیدیم که می گفت هر وقت بر جسمی نیروی پایستار وارد میشه انرژی مکانیکی جسم ثابت می ماند.
چگونگی مسیر پشت سر گذاشته شده شاید واقعا مهم نباشه.مهم هدفی هستش که در آغاز کار همراه آدمه، هدفی که باید در پایان بهش برسیم.سعی کنیم با دیدگاهی درست به اطرافمون نگاه کنیم.به دنبال هزینه کردن وقت برای فراهم کردن شرایطی که مسیر رو سهل العبور می کنن نباشیم چون بالاخره این مسیر هم به آخرش میرسه.رسیدن به شرایط بهینه ای که باعث بالا رفتن سرعت پیشرفت میشه  توجه لازم داره نه غرق شدن در چرایی و چگونگی فراهم کردن شون.
در طول مسیر اتفاقات زیادی برای هر کدوم از ما پیش میاد، اتفاقاتی که با کمی(فقط کمی!) مقاومت در مقابلشون میشه به نیروی مثبتی برای پیشرفت تبدیلشون کرد.
اگه به نقطه ی اوجتون رسیدید، همون بالا بمونید. اگر هنوز نرسیدید؛ مطمئنا تو رویا بهش فکر می کنید، کاری کنید که با چشم سَر٬ افکارتون رو لمس کنید. 

بر روی نیرو های پایستار تمرکز کنید تا انرژی تون بقا داشته باشه.  

 

«ما را به چشم سَر مبین/ما را به چشم سرّ ببین»