چشم چرانى ممنوع

در روایت است که امیرالمؤ منین (علیه السلام ) در میان اصحاب خود نشسته بود که زنى زیبا و جمیل از آنجا عبور کرد و این گروه چشمهاى خود را با نگاهى طولانى به او دوختند.
فقال (علیه السلام ): ان ابصار هذه الفحول طوامح و ان ذلک سبب هبابها، فاذا نظر احدکم الى امراة تعجبه ، فلیلا مس اهله فانما هى امراة کامراة ؛ یعنى : در این حال حضرت فرمود: چشم هاى این مردان . گشاده و تیز بین و دنبال کننده مطلوب از راه دو است و همین چشم چرانى سبب هیجان نفوس آنها براى آمیزش و لمس نمودن زنان است . بنابراین اگر احیانا چشم شما به زن زیبایى افتاد، که براى شما شگفت آور دلپسند بود فورا بروید، و با عیال خودتان در منزل آمیزش نموده و هم بستر شوید: زیرا زوجه شما هم زنى است مانند سایر زنان .
فقال رجل من الخوارج قاتله الله کافرا ما افقهه !
مردى از خوارج که سخن امام على (علیه السلام ) را شنید به امام گفت : خدا این مرد کافر را بکشد، چقدر دانا و بینا و فقیه و عاقبت اندیش و به اسرار احکام آشنا و بصیر است ؟!
اصحاب امام على (علیه السلام ) از جابر جستند تا آن مرد بى ادب را بکشند.
حضرت فرمود: آرام باشید جزاى او نیست مگر دشنامى در مقابل دشنام او که به من داده است و یا به عوض آن ، عفو و گذشت از گناهى که مرتکب شده است .