پرسش:عشق و نیمه گمشده

پرسش:

سلام 

داش هخا 
خوبی . 
یه سوال مهم داشتم ومی خواستم نظر تو وبقیه رو بدونم ، 
بیشتر دوس دارم با ترکیب عقل واحساس جواب بدین، 
به نظرتون اگه با یکی آشنا بشین وبعد مثلا یکسال دیگه مطمئن بشی نیمه گمشدته و همه جوره تفاهم دارین ، 
ولی یه مشکل نسبتا اذیت کننده هست مثلا خیلی دورین از هم سالی یه بارم نمیتونین همو ببینین و اینا. 
مثلا خانواده تو رشت هست اونا اهواز. 
چیکار میکنین ؟ باهاش ازدواج میکنین یا ترجیح میدین یکی از شهر خودتون پیدا کنین؟

پاسخ:

سلام برادر

والا یه چیزو میدونم اونم اینکه اگه آدم تیکّه تنشو پیدا کرده باشه تردید به این فرم نداره مثلاً به دید من اینکه اون آدم از فرهنگ خودت باشه حالا نه حتماً از شهر خودت ولی مثلاً شهر مجاورت یا هم استانی خودت باشه مثلاً غرب استان مازندران با شرقش اختلاف فرهنگ دارن و به گیلانیا نزدیکترن ولی مثلاً بابل و آمل و قایم شهر...تقریباً تو یه فازن....اما اینم هست شما میبینی تو یه شهر(یعنی از شهر خودت بیرونم نمیری)دو نفر اختلاف فرهنگی دارن از زمین تا زیرزمین!...مثلاً برای من این مهمه که وقتی مازندرانی صحبت میکنم همسرم بفهمه تازه این کافی نیست باید دوست داشته باشه این زبانو اما خیلی ها از دختر ها هستن که شرمشون میشه مازندرانی صحبت کنن...مثلاً حدود 5 سال پیش با کسی به قصد ازدواج دوست بودم که اتفاقا بسیار دختر ماه و خوبی بود اما نمیتونستم جلوش یکی دو جمله مازندرانی جهت تنوع هم شده صحبت کنم باید خودمو سانسور میکردم حالا اگر تو اون جمله ها کلمات نامناسب بود یه چیزی اما حرف معمولی هم نمیشد بزنم...این یعنی دور شدن... این یعنی اصالت خود رو زیر سؤال بردن و.....ولی به این فلسفش کاری ندارم فقط این درک متقابل و هم حسی برام مهمه تا دور نباشیم...

اینا نظر منه داداشی و نظرات خیلی با هم فرق دارن

دوستان دیگه هم اینجا تو نظرات حتماً هم صحبت میشن باهات....

یا حق