پیاده روی با کفش و شلوار ورزشی

بعد از نوشتن پست بیحوصلگی یادم اومد خیلیا تا بهشون میگی پیاده روی فوری جبهه میگیرن که ا من که انقدر پیاده راه میرم یا مثلا از آسانسور استفاده نمیکنم از پله میرم بنابرین یجورایی خودشونو گول میزنن.دلیلشو نمیدونم اماشاید این باشه که پیش خودشون تصور میکنن مگه یه پیادروی چقدر میتونه تاثیر بذاره که شخص رو از بیحوصلگی در آره؟خب ببینید هر مقوله ای با ارزش دادن ذاتی بش هست که مفهوم خودشو پیدا میکنه به نظر من.این تصور این افراد درسته.مادامی که شما نخواین تغییر بخصوصی رو احساس کنید در خودتون معلومه که هیچ اتفاق خاصی هم نمیفته.
در واقع اگر آش بخواد همون آش باشه و کاسه هم همون...خب....
اگه شما مثل همیشه و با سیر در روحیات غالبتون بخواید یه کاری مثل پیاده روی رو انجام بدید خب معلومه که تاثیر اون هیچه.
ببینید پزشک توصیه کرده فعالیت متوسط داشته باشن افراد بیحوصله.میتونسته بگه مثلادویدن آرام
 اما نگفته خب اون که قطعا از خودش و با سلیقه خودش نگفته،از رو تحقیقات ثابت شده حرف زده،خلاصه کلام اینکه بهتره هر چیز جدی گرفته بشه از نظر من و مثلا اگر قصد پیاده روی دارید حتما به قصد و نیت پیاده روی و با حفظ شکل و شمایل مختص به اون(رعایت لوازم و ملزومات)باشه.مثلا حتما کفش ورزشی و شلوار ورزشی بپوشید.یادتون نره قراره ورزش کنید.